بررسی اپیدمیولوژیک کمردرد در پرستاران

سابقه و هدف: کمردرد دسته بزرگی از آسیب های شغلی را تشکیل می دهد و در این میان پرستاران یکی از گروه هایی هستند که بیشترین شیوع آسیب های عضلانی اسکلتی مخصوصا کمردرد در آنها دیده می شود. هدف این مطالعه تعیین شیوع کمردرد در پرستاران و بررسی تاثیر خصوصیات فردی و شغلی موثر بر آن می باشد. مواد و روش ها: پس از تایید کمیته اخلاق پزشکی، 1226 پرستار بصورت تصادفی از 13 بیمارستان عمومی در استان مازندران انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه هایی که شامل مشخصات فردی و شغلی، شیوع کمردرد و علل احتمالی و آثار آن بر فعالیت های پرستاران بود صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان دادند که شیوع نقطه ای، یک ماهه، شش ماهه، یک ساله و در طول زندگی کمردرد بترتیب 51.5، 56.3، 58.9، 59.6 و 62 درصد بوده است. شایعترین علت کمردرد بلند کردن بار سنگین بود (30.4%). ایستاد طولانی و استراحت بترتیب مهمترین عوامل تشدید کننده و تسکین دهنده درد بودند (57.6% و 59.2%). غیبت از کار بعلت کمردرد در طی یک ماه گذشته 33.7% گزارش شد. بخش محل خدمت با کمردرد ارتباط معنی داری داشت (P<0.001) بطوریکه بیشترین شیوع کمردرد در بخش اورژانس و کمترین آن در بخش مراقبت ویژه نوزادان و ارولوژی دیده شد. بین رضایت شغلی و شیوع کمردرد رابطه منفی وجود داشت (P<0.001). نتیجه گیری: شیوع کمردرد در بین پرستاران بالاست و با بعضی از عوامل فردی و شغلی رابطه دارد. بنابراین اقداماتی برای پیشگیری از آن در این گروه ضروری است.